Fiat – Strona 2 – Włoska motoryzacja i nie tylko

Fiat Dino Spider – Bella Italia!

W roku 1966 kiedy w Polsce kwitła epoka Gomułki na wystawie w Turynie zaprezentowano Fiata Dino Spider. Jest wiele włoskich samochodów typu spider, które bardzo mi się podobają. Gdybym miał wybrać ten, który podoba mi się najbardziej byłby to Fiat Dino Spider.

Nadwozie zostało zaprojektowane przez Pininfarinę. Samochód był 4 osobowy ( 2+2). Miejsca z tyłu dużo nie było ale akurat w przypadku tego typu samochód nie miało to większego znaczenia. Samochód został wyposażony w silnik w układzie V6 o pojemności 2000 cm. Moc wynosiła 160 KM i była przenoszona na tylną oś. Przyśpieszenie do 100 km/h wynosiło 9,1 sekundy co w latach 60-tych było bardzo dobrym wynikiem. Samochód miał długość 4237 mm, szerokość 1709 mm i wysokość 1245 mm. Dzięki zastosowaniu stopu magnezu samochód ważył tylko 1150 kg, co w tej klasie było bardzo dobrym wynikiem.

W 1969 roku przeprowadzono pierwsze modyfikacje. Najważniejszą zmianą był nowy silnik o pojemności 2400 cm i mocy 180 KM. Dzięki zwiększonej mocy przyśpieszenie do 100 km/h poprawiło się o 1 sekundę. Prędkość maksymalna wynosiła 210 km/h co było bardzo dobrym wynikiem. Fiat Dino Spider dostał wyprodukowany w liczbie 1180 sztuk z tego 430 sztuk z silnikiem 2400 cm.

Samochód w mojej ocenie wygląda bardzo seksownie. Dino Spider ma zachowanie odpowiednie proporcje nadwozia dzięki temu z każdej strony wygląda dobrze. Potraficie wyobrazić sobie co czuli ludzie, którzy jeździli tym samochodem w latach 60-tych? Ciepła noc, uśmiechnięta kobieta u boku, włoska muzyka lecąca z głośników… niesamowity relaks, odprężenie i poczucie wolności!

Samochód w dobrym stanie można kupić za 35000 – 45000£. Cena wydaje się wysoka ale zakup takiego samochodu do dobra lokata kapitału. Wartość tego modelu już nie spadnie a będzie systematycznie wzrastała ze względu na małą ilość wyprodukowanych modeli.

Historia Fiata: 1912 – 1938 cz. 2

W 1916 roku pod kierownictwem Giacomo Matte Trucco rozpoczęła się budowa zakładu w Lingotto. Zakład, największy w Europie, zajmował pięć kondygnacji, a na jego dachu zlokalizowano futurystyczny tor do jazd próbnych. Szybko stał się symbolem, włoskiego przemysłu samochodowego i został ukończony w 1922 roku.

Tymczasem Fiat rozszerzył swoją działalność, wchodząc na rynek przemysłu stalowego, w branżę kolejową, elektryczną i transportu publicznego. Powstał Fiat Lubrificanti i otwarto pierwszą filię w Rosji. Po wybuchu wojny niemal cała produkcja firmy przeznaczona była na potrzeby wojska.

Po wojnie nadeszły lata zmian i kryzysu, ale już w 1923 roku, dzięki polityce ścisłej kontroli kosztów, powrócił rozwój. Giovanni Agnelli został pierwszym Dyrektorem Wykonawczym.Polityka firmy zakładała rozwój produkcji masowej. Była ona jedynym lekarstwem na wysokie ceny samochodów. W epoce wzrostu konsumpcji powstała Sava, firma promująca ratalną sprzedaż samochodów.
W tamtym czasie założono także IFI – Istituto Finanziario Industriale.Ten okres to także czas istotnego rozwoju wewnętrznego Fiata. Powstały liczne organizacje pracownicze: ochrony zdrowia, specjalistyczne szkoły czy kluby sportowe. Na rynku pojawiły się liczne modele samochodów, wśród nich model 509, pierwszy samochód czteromiejscowy. Poniżej 509 w wersji spider.

W latach autorytarnych rządów Mussoliniego również Fiat musiał ograniczyć ekspansję międzynarodową i skoncentrować się na rynku krajowym. W latach trzydziestych ubiegłego stulecia nastąpił znaczący rozwój technologiczny ciężarówek i samochodów dostawczych. Jednocześnie odnotowano istotny rozwój rynku lotniczego i kolejowego. Poniżej Fiat 621:

W 1934 i 1936 roku na rynku ukazały się dwa modele, przeznaczone dla masowego odbiorcy: „Balilla”, zwana także „Tariffa minima” ze względu na niski poziom zużycia paliwa, i „Topolino”, najmniejszy samochód dostawczy świata, produkowany do 1955 roku.

W 1937 roku rozpoczęły się prace nad budową dużego zakładu Mirafiori, w którym wprowadzano najnowsze rozwiązania produkcji przemysłowej i który był potwierdzeniem zainteresowania firmy produkcją masową.

Jednym z ważniejszych modeli Fiata był model Topolino. Fiat miał dolnozaworowy silnik o pojemności 569 cm³ i mocy 13 KM przy 4000 obr/min. Ze względu na małe rozmiary i szary kolor zyskał przydomek topolino (myszka). Pojazd ważył poniżej 400 kilogramów i osiągał prędkość maksymalną około 85 km/h. Przed wojną licencję na pięćsetkę zakupiła francuska Simca jako Simca Fiat 5 oraz niemieckie NSU.Krótką serię zmontowano w polskich zakładach PZinż. Poza standardowym nadwoziem coupe w drezdeńskiej firmie Glaeser powstawały dwie odmiany nadwozi kabriolet, zaś Weinsberg wyprodukował niewielką liczbę stylowych nadwozi spider.

Gdzie można pojechać Pandą…

W nocy 11 lutego, dwaj pomysłowi kierowcy, Philip Young i Paul Brace, za kierownicą Fiata Pandy, pobili rekord jazdy non stop z Kapsztadu w Republice Południowej Afryki do Londynu.

Wyruszyli pierwszego lutego w celu zebrania funduszy dla „Farm Africa” – organizacji dobroczynnej, która wspiera rodziny z wiosek afrykańskich, pomagając im produkować żywność w sposób bardziej wydajny – angielska załoga przejechała standardowo wyposażoną Pandą 10.300 mil (około 16.576 km), jadąc prawie bez przerwy, pokonując 13 krajów na dwóch kontynentach.

Aby zakończyć podróż w czasie krótszym niż docelowe 11 dni, Philip i Paul musieli pokonać średnio 1.000 mil (1609,34 km) na dzień z prędkością 40 mil/godzinę (64,37 km/h). Pewności powodzenia wyprawy dodawał im fakt, że korzystali z samochodu wyposażonego w silnik 0.9 TwinAir o mocy 85 KM. Silnik ten produkowany jest przez Fiat Powertarin Technolgies w Bielsku-Bialej i szczyci się tytulem „International Engine of The Year”. Panda posiadała standardowe wyposażenie, za wyjątkiem kilku modyfikacji niezbędnych do tego przedsięwzięcia, takich jak dodatkowy zbiornik paliwa, dwa koła zapasowe, płyta ochraniająca podwozie, wzmocnione zawieszenie i wlot powietrza przesunięty nad komorę silnika.

Podróżnicy zrezygnowali z większego samochodu z napędem 4×4, uznając że taki wyczyn był by „zbyt łatwy”. Wybrali Fiata Pandę z napędem na przednie koła, ze względu na jego lekkość, osiągi i ograniczone zużycie paliwa. Pomimo kompaktowych rozmiarów auta – na kanapie tylnej znalazło się miejsce również na łóżko dla pilota – profilowany materac piankowy.

Długa i kręta trasa do Wielkiej Brytanii obejmowała trudne, dziurawe, wyboiste drogi i zwodnicze bezdroża pustyni prowadzące przez Południową Afrykę, Botswanę, Zambię, Tanzanię, Kenię, Etiopię, Sudan, Egipt, Libię i Tunezję – zanim śmiałkowie przepłynęli Morze Śródziemne, aby pokonać końcowy etap prowadzący przez Włochy i Francję i dotrzeć do Hyde Parku w Londynie.

„Była to niewiarygodnie ekscytująca i porywająca przygoda, a Fiat Panda sprawdził się fantastycznie” – skomentował Philip Young. Drogi były niebezpieczne, upał nieznośny, a plan trasy napięty, ale samochód ani na chwilę „nie stracił wigoru”. Była to ekstremalnie ciężka podróż i Fiat ma wszystkie powody do tego, żeby być